Cielesność i jej przeróżne wymiary powracają do centrum kulturowych zainteresowań człowieka z konsekwentną, a czasem wręcz natrętną regularnością

Oniryczny poemat o młodości, jakim bez wątpienia jest debiut Jazmín López, to skąpana w blasku słońca powolna opowieść o kilkorgu przyjaciół, których beztroska wędrówka po lesie przeobraża się w mroczny spacer ku śmierci.

„Elektro Moskva” to opowieść o tym, ile elektroniczna awangarda muzyczna w Rosji zawdzięcza zarządzonej przez Lenina elektryfikacji, przemysłowi zbrojeniowemu, KGB, wiecznie psującemu się sprzętowi „made in USSR” i tandetnym chińskim zabawkom.

Debiutancki film Ricky Rijneke to powolna i przygnębiająca podróż w głąb umysłu Csilli (Orsi Tóth). Mgliste, pozbawione żywych kolorów krajobrazy oraz labiryntowe wnętrza mają odzwierciedlać całkowite zagubienie głównej bohaterki, błąkającej się od ujęcia do ujęcia, zmierzającej donikąd.

Prof. 

Stanisław Por-Kokos

Dzień dobry Państwu. Dzisiaj objaśnimy sobie, o co chodzi w filmie „Vic + Flo zobaczyły niedźwiedzia”

Ten film zabiera nas do świata niepodobnego do żadnego innego. Trudno się w nim odnaleźć, nie sposób poczuć swojsko, ale i tak chce się zostać w nim jak najdłużej

Bruno Dumont to jeden z lepiej rozpoznanych przez nowohoryzontową publiczność twórców. Był bohaterem retrospektywy 11. edycji festiwalu. Teraz powraca filmem poświęconym Camille Claudel, którego scenariusz jest oparty na listach rzeźbiarki i jej brata Paula, katolickiego pisarza.

Peaches jako jednego ze swoich idoli wymienia Johna Watersa i swoim filmowym debiutem udowadnia, że jest zdolną uczennicą mistrza złego smaku. Niewykluczone, że paroma scenami nawet go pobiła.