Zrobię to, że wezmę dwa przykładowe filmy festiwalowe, jeden to „Księżyc w rynsztoku”, a drugi „Holy Motors”. Idę o wielki zakład, że nie muszę nikomu tłumaczyć, iż „Holy Motors” nie jest o żadnym gangu na motocyklach, który występował na przykład z Sylvestrem Stallone w filmie pt. „Cobra”. No więc neobarok. Francuski. Początkowo należy mocno się przyjrzeć, co to w sumie jest ten cały barok. Rozmawiałem dzisiaj z jednym słynnym malarzem i powiedział mi, że barok to był taki mocny prąd, na którym wybudowano ogromny szereg budynków. Owe budynki są przeważnie ciekawe i można je zobaczyć nawet dzisiaj. A co znaczy francuski? Dam trop. Np. francuska miłość, czyli kiedy kogoś się kocha tak bardzo, że mu się to mówi aż na samej górze wieży Eiffla. I wszystko jasne, prawda? Teraz łączymy: barok + francuski. Został nam tylko kawałek słowa neobarok: neo. I tutaj mamy piękne pole do popisu, które może obrodzić, czym kto tylko sobie posieje. Bo jest Neo z „Matrixa”. Istnieje też tajemnicza dżunglowa wyspa BorNEO. Mamy w końcu NEOn, czyli kolorowe żarówki, które specjaliści zaginają w kompletnie przykładowe napisy. Szczerze? Ja wybrałem żarówki. Po pierwsze, kolory. Różne. Takie i siakie, mógłbym tak pisać i pisać bez końca. Wszystkie te kolory można właśnie zaobserwować w filmach „Holy Motors” i „Księżyc w rynsztoku”. W „Cobrze” w sumie też, ale trochę mniej. Zatem teraz łączymy moje odkrycia, myślimy z minutkę i powinno wyjść. Resztę zostawiam dla Państwa. W końcu to widz jest najważniejszy. A nie jak jeden kiedyś napisał w gazecie, co wszyscy ją czytają, że Bruce Willis jest duchem. Myślałem, że mnie krew potem w kinie zaleje. Po dziurki w nosie! Do widzenia.