Łukasz Jakubowski: Co wyróżniało zwycięskie tytuły?

Norman Leto: W kategorii Dokumenty wybraliśmy film „Dzień zwyciężył noc”. Reżyser Jean-Gabriel Périot interesująco przedstawił współczesne lęki i marzenia, ale nie z perspektywy człowieka wolnego, lecz osób odsiadujących długie wyroki. Poruszyły nas wypowiedzi bohaterów, ich zaskakująca szczerość, choćby opowieść jednego z więźniów o spotkaniu na plaży z wyimaginowaną kobietą. Niezwykłą siłą „Dnia…” jest emocjonalny wydźwięk. I to nas przekonało. Film Wojciecha Bąkowskiego „Suchy pion” zwyciężył w kategorii Eksperyment. Tutaj zadecydowała spójność formy i treści. W innych tytułach przy doskonałości formalnej brakowało przekonującego przekazu. I odwrotnie, interesującym historiom brakowało formy. 

Dlaczego nie nagrodziliście animacji?

– Jednogłośnie zadecydowaliśmy, że jeśli istnieje taka możliwość, a także szansa rezygnacji z wyróżnienia, to należy z tego skorzystać. Niektóre animacje mogły być zrealizowane jeszcze w latach 70., i to nie z powodów technicznych. Brakowało innowacyjnego, ale nie efekciarskiego wykorzystania nowoczesnych technologii. Poza tym nie budziły żadnych emocji. A jeśli film nie wywołuje emocji i w dodatku jest wtórny formalnie, to nie zasługuje na wyróżnienie. Nagradzając takiego twórcę, utwierdzilibyśmy go w przekonaniu, że wybrał właściwą drogę. To byłoby wyrządzeniem mu krzywdy.

Czy łączyło konkursowe filmy?

– Ciekawe, że w większości filmów pojawiały się drzewa, gałęzie, krzaki, liście. Zwłaszcza u twórców początkujących lub eksperymentujących. Być może psychoanalityk powiedziałby o tym więcej. Ale to chyba zabawny zbieg okoliczności bądź upodobanie selekcjonera. Formalnie przeważały filmy długie, cechujące się monotonią, powtarzalnością. 

Rozmawiał Łukasz Jakubowski