reżyseria:		Katrina Daschner
scenariusz:		Katrina Daschner
zdjęcia:		Katrina Daschner
muzyka:		ABBA
obsada:		Christel Sturm, Katrina Daschner
producent:		Katrina Daschner
barwa:		kolor

Rodzinne śniadanie. Dwie kobiety, wyglądają jak matka i córka, jedzą rogaliki z dżemem, piją kawę, w tle gra ABBA. Nagle podrywają się z miejsca i rozbierają. Zamiana ubrań wystarczy, by zobaczyć umowność nie tylko ról społecznych, ale też znaczeń, jakie im przypisujemy.

reżyseria:		Katrina Daschner
scenariusz:		Katrina Daschner
zdjęcia:		Michael Blank
muzyka:		Eurythmics (Annie Lennox)
obsada:		Katrina Daschner
producent:		Katrina Daschner
barwa:		kolor

Plac budowy. Młoda kobieta myje się gąbką przy umywalce. Kiedy kończy toaletę, zaczyna wściekle machać siekierą, odłupując ze ściany, do której przymocowana jest umywalka, białe kafelki.

reżyseria:		Katrina Daschner
scenariusz:		Katrina Daschner
zdjęcia:		Katrina Daschner
montaż:		Yibran Asuad, Wolfgang Neipl
obsada:		Ali Gardoki, Edwarda Gurrola, Amy Brown
produkcja:		Lady Chutney Production
język:		angielski
barwa:		kolor

Zanim Pussy Riot wystąpiły w kolorowych kominiarkach, zanim świat jęknął: spring break, bitches, w latach 90. działała Lady Chutney, sceniczna persona Katriny Daschner. Lady Chutney Does México to lesbijski coming out w formie filmu drogi z akcją. Na meksykańskiej prowincji autobus porywają trzy dziwnie ubrane pannice: na twarzach mają kominiarki, na których wyszyte są brody. Wszyscy z wyjątkiem kierowcy muszą opuścić autobus. A dalej jest już tylko drugs, sex and rock’n’roll.

reżyseria:		Katrina Daschner
scenariusz:		Katrina Daschner
montaż:		Katrina Daschner, Hannes Böck
obsada:		Delphine Mae, Marissa Lobo, Sushila Mesquita, Eva Trimmel, Cordula Thym
producent:		Dorit Margreiter
produkcja:		Cobra Museum Amstelveen, bm:ukk, Akademie der Bildenden Künste Wien
właściciel praw:		Sixpackfilm
język:		bez dialogów
barwa:		kolor

Nouvelle Burlesque Brutal dzieli się na trzy części: Harbour Pearls, Aria De Mustang i Flaming Flamingos – wszystkie są utrzymane w konwencji neoburleski, gatunku, który zelektryzował Nowy Jork w latach 90. Gatunek ów odwoływał się do rewii muzycznej ze striptizem z lat 40., do erotycznego wodewilu i roztańczonych girls hasających w pończochach i perukach. Neoburleska jest zarówno wynikiem nostalgii za scenicznym splendorem, kampowym wygłupem z przymrużeniem oka traktującym kobiecy arsenał erotycznych środków wyrazu, jak i – a może przede wszystkim – akcją dywersyjną. Środowiska feministyczne nie mogły się zdecydować, czy neoburleska jest gatunkiem afirmującym girl power czy też wręcz przeciwnie – nadal jej głównym celem jest zadowolenie męskiego gapia. Katrina Daschner rozcina ten dylemat bezczelnym uśmiechem, mrugnięciem oka i fikuśnym kostiumem. Wprowadza do swoich queerowo-burleskowych występów kobiecy chór i widownię. Nie ma już męskiego gapia, jest chór lesbijek, dobrze ułożona paniusia, która lubieżnie wpatruje się w striptizerkę, jest wyuzdany tercet z dwugłowym koniem, którego grają dwie dziewczyny, a wśród konfetti latają wirujące dyski i noże. Stylistycznie widać też głęboki ukłon w stronę Johna Watersa i Jacka Smitha.

reżyseria:		Katrina Daschner
scenariusz:		Katrina Daschner
zdjęcia:		Hannes Böck
montaż:		Hannes Böck
obsada:		Ernesta Imperialista, Subsilk, Shu La Shu, Oh Wildnis, Miss Bourbon, Frankie Fierce
producent:		Nick Prokesch, Denice Bourbon
właściciel praw:		Sixpackfilm
język:		bez dialogów
barwa:		kolor

Przewrotny niemy musical, w którym muzykę słyszymy tylko uszami wyobraźni. Po scenie Teatro Regio w Turynie maszerują kobiety. Jedna grupa ubrana w długie, antycznie udrapowane szaty, druga w stylu hippicznym: spodnie, skórzane staniki jak uprzęże, epolety z kolorowych włosów. Po chwili kobiety łączą się w pary i odgrywają erotyczną pantomimę. Kamera śledzi ich ruchy, podąża za krzywiznami ciała, całkiem zabawnie korespondującymi z architekturą wnętrza teatru. Pośladki imitują welwetowe fotele, kapiąca krew ociekający kryształami żyrandol – a może to klasyczna architektura jest wzorowana na proporcjach i krzywiznach kobiecego ciała?

Opracowanie: Ewa Szabłowska

Informacje o reżyserze

Katrina Daschner

Katrina Daschner śpiewa, tańczy, performuje – cała jej działalność artystyczna oparta jest na synchronizacji ciała z muzyką i na znaczeniach, jakie z tej kombinacji wypływają. Mieszkająca od wielu lat w Wiedniu Katrina duchowo jest riot grrrl, a sednem jej performance’ów jest kobiece ciało: własne i innych kobiet oraz seksualność rozumiana jako gra napięć, namiętności i władzy. Związana jest ze środowiskiem LGBT, w latach 2001–2002, zaraz po ukończeniu Akademii Sztuk Pięknych, razem z Johanną Kirsch i Stefanie Seibold założyła w dawnym zakładzie fryzjerskim Salon Lady Chutney – nieformalną przestrzeń performatywną. Od 2003 roku występowała w muzyczno-performerskim kolektywie dziewczyńskim SV Damenkraft (razem z Sabine Marte, Gini Müller i Christiną Nemec), a w 2009 roku założyła queerowy Club Burlesque Brutal, gdzie występuje jako Profesor La Rose. Neoburleska podbiła w ostatnim dziesięcioleciu świat, bo powróciła do ważnego pytania o to, czy kobieta jako obiekt pożądania jest stroną pasywną czy też dominującą. W klasycznych tekstach feministycznych kobieca bohaterka jako obiekt zainteresowania męskiego widza była postrzegana jako postać uprzedmiotowiona. W neoburlesce role odwracają się, pożądana przez widzów performerka kontroluje sytuację, dozując dawki erotycznego napięcia. Burleska queerowa różni się od tej „zwyczajnej” przede wszystkim tym, kto jest na scenie i kto na widowni oraz sposobem zakodowania gestów pożądania. Wydaje się, że neoburleska jest dla Katriny interesującą formą ekspresji również z tego względu, że jest ona przeciwieństwem występów drag kings – z jej teatralnością, minami, gestami oraz arsenałem kostiumów stanowi manifestację hiperkobiecości. Na scenie Katriny Daschner rządzi femme: w rękawiczkach, piórach, na obcasach, z długimi włosami. Artystka z nonszalancją i humorem wysyła sygnał: Lady Power Forever!

Wybrana filmografia

1998 Mutter und Marmelde

1999 Alice & Janis

1999 Lady Chutney Does México

1999 Delila und das selbst geschlossene Publikum

2000 Chutney Mary

2002 Me + Me

2011 Nouvelle Burlesque Brutal

2012 Parole Rosette

Opracowanie: Ewa Szabłowska