Obsada

Hélène Rocheteau, Jean-Nicolas Dafflon, Anja Röttgerkamp, Dominique Dupuy

Opis filmu

Ludzie. Ciała. A może duchy? Sen, koszmar. Dobrze znany publiczności Nowych Horyzontów (Jezioro na 9. NH; Być może piękno umocniło naszą determinację – Masao Adachi na 12. NH) Philippe Grandrieux powraca z nowym filmem, którym przewartościowuje swój dotychczasowy dorobek – jego nagi, minimalistyczny, konceptualny projekt wywodzi się z wideo-performance’u i jest rodzajem stylistycznego eksperymentu. W White Epilepsy obserwujemy spazmatyczny taniec nagich ciał, pozbawionych tożsamości – groza cielesności miesza się tu z pierwotnym erotyzmem, dzięki czemu abstrakcja formy staje się zarazem buntowniczym manifestem reżysera, swoistym sprzeciwem wobec estetycznych przyzwyczajeń widza. White Epilepsy, powstałe we współpracy z tancerką Hélène Rocheteau, to pierwsza część zapowiadanej trylogii pt. Unrest. Jej motywem przewodnim ma być szeroko pojmowany strach.

Opracowanie: Piotr Pluciński

Informacje o reżyserze

Philippe Grandrieux

Urodził się w 1954 roku we Francji. Ukończył studia na Wyższej Uczelni Sztuk Teatralnych w Belgii. W latach 80. współpracował z Francuskim Narodowym Instytutem Sztuk Audiowizualnych i kanałem telewizyjnym La Sept/Arte. Twórca filmów eksperymentalnych, instalacji, dokumentów, wideoklipów i filmów pełnometrażowych, którego dokonania, związane głównie z poszukiwaniem nowych środków wyrazu, zestawiane są z twórczością największych autorów francuskiej awangardy filmowej – Jeana Epsteina, Luisa Buñuela, Marcela L’Herbiera.

Wybrana filmografia

1996 Retour à Sarajevo / Return to Sarajevo (doc.)

1998 Sombre

2002 La vie nouvelle / A New Life

2008 Jezioro / Un lac / A Lake

2011 Być może piękno umocniło naszą determinację – Masao Adachi / Il se peut que la beauté ait renforcé notre résolution – Masao Adachi / It Maybe That Beauty Has Strengthened Our Resolve – Masao Adachi (doc.)

2012 White Epilepsy

Opracowanie: Piotr Pluciński

Stopka