Obsada

Michel Piccoli, Juliette Binoche, Denis Lavant, Julie Delpy, Hans Meyer, Serge Reggiani

nagrody

Prix Louis Delluc 1986; Berlin IFF 1987 – Alfred Bauer Award, C.I.C.A.E. Award – Honorable Mention

Opis filmu

Carax wkracza w zaklęte rewiry kojarzące się z twórczością późnego Godarda. Zła krew to zgrabna hybryda filmu gangsterskiego, futurystycznej baśni i posępnej opowieści inicjacyjnej. Po śmierci ojca Alex decyduje się na niebezpieczną współpracę z gangsterami. W międzyczasie chłopak przeżywa kryzys swojego związku i ulega fascynacji tajemniczą femme fatale. Uczuciowe rozterki Alexa wydają się zupełnie zrozumiałe. Carax każe mu dokonać trudnego wyboru pomiędzy Julie Delpy a – poddanej wyraźnej stylizacji na młodą Annę Karinę – Juliette Binoche. Film Caraxa fascynuje po latach jednak nie tylko ze względu na znakomitą obsadę. Jednym z najważniejszych elementów Złej krwi pozostaje wątek śmiertelnego wirusa atakującego wszystkich ludzi, którzy uprawiają seks pozbawiony miłości. Z tego względu Zła krew bywa uważana za jeden z pierwszych filmów odnoszących się do szalejącej w latach 80. epidemii AIDS.

Opracowanie: Piotr Czerkawski

Informacje o reżyserze

Léos Carax

Urodził się w 1960 roku w podparyskim Suresnes jako Alexandre Oscar Dupont. Pseudonim Léos Carax stanowi anagram jego dwóch imion. W wieku niespełna 20 lat został krytykiem filmowym „Cahiers du Cinéma” prowadzonego przez Serge’a Daneya. Na łamach słynnego pisma zadebiutował entuzjastyczną recenzją Paradise Alley (1978) – pierwszego filmu reżyserskiego Sylvestra Stallone’a. Niedługo później Carax sięgnął po kamerę. Swym pełnometrażowym debiutem – filmem Chłopak spotyka dziewczynę – wzbudził sensację na festiwalu w Cannes. Już wówczas zaprezentował najbardziej charakterystyczne cechy swojego stylu: zamiłowanie do ekranowej poezji, melancholijną wrażliwość i ironiczne poczucie humoru. Następna w kolejności Zła krew otrzymała prestiżową nagrodę za innowacyjność na Berlinale. Kochankowie z Pont-Neuf co prawda okazali się finansową klapą, lecz spotkali się z uznaniem Europejskiej Akademii Filmowej. Po ośmioletniej przerwie Carax powrócił do filmu pełnometrażowego za sprawą Poli X (w międzyczasie nakręcił tylko jeden krótki metraż pt. Sans titre), swobodnej adaptacji powieści Hermana Melville’a. W jednym z późniejszych filmów krótkometrażowych francuski reżyser powołał do życia postać Monsieur Merde, który kilka lat później powrócił jako jeden z bohaterów Holy Motors. Ów film z 2012 roku okazał się rewelacją festiwalu w Cannes i sprawił, że ponownie uznano Caraxa za jednego z najważniejszych twórców współczesnego kina.

Filmografia

1980 Strangulation Blues (short)

1984 Chłopak spotyka dziewczynę / Boy Meets Girl

1986 Zła krew / Mauvais sang / The Night Is Young (aka Bad Blood)

1991 Kochankowie z Pont-Neuf / Les amants du Pont-Neuf / The Lovers on the Bridge

1997 Sans titre (short)

1999 Pola X

2006 My Last Minute (short)

2008 Merde (segment in: Tokyo!)

2009 42 One Dream Rush (co-dir., short)

2012 Holy Motors

Opracowanie: Piotr Czerkawski

Stopka