Dziwne sny, duchy, rzeczny potwór, skomplikowane romanse… Apichatpong Weerasethakul pracuje nad scenariuszem nowego filmu. Cemetery of Kings to historia 27 żołnierzy, stacjonujących w małym miasteczku nad Mekongiem w północnej Tajlandii, dręczonych nieznaną chorobą, przypominającą śpiączkę. Opiekę nad nimi sprawuje pielęgniarka, którą zagra Jenjira Widner (Światło stulecia, Wujek Boonmee…). Zdjęcia mają ruszyć pod koniec roku. Tytuł jest roboczy, przyszedł do głowy reżyserowi podczas pobytu na cmentarzu dawnych królów w Austrii. Jednak to delikatna kwestia – jakiekolwiek uchybienie względem monarchii podlega w Tajlandii karze, a obecnie panujący król, 85-letni Bhumibol Adulyadej od lat choruje, więc zestawienie słów >cmentarz< i >król< mogłoby wywołać reperkusje. Apichatpong myśli już o kolejnym projekcie, swoim pierwszym filmie, który nakręciłby poza Tajlandią – w Bangladeszu. Ma to być medytacja nad tamtejszym niezwykłym krajobrazem. "Przez ostatnie sześć miesięcy pracowałem przy Sharjah Biennial (najważniejsze artystyczne wydarzenie w Emiratach Arabskich, gdzie Weerasethakul otrzymał Sharjah Biennial Prize). Razem z moim chłopakiem [Chai Siri] stworzyliśmy instalację, której bohaterem był mieszkaniec Bangladeszu. Odwiedziliśmy go i teraz jestem bardzo zaintrygowany tym krajem - jego krajobrazem, monsunami i ludźmi.To bardzo żywy i pełen mocy plener." ("The Hollywood Reporter")

Apichatpong Weerasethakul & Chai Siri - instalacja wideo

Weerasethakul jest jednym z ulubionych nowohoryzontowych twórców i bohaterem wciąż będącej w planach nowohoryzontowej retrospektywy, podczas festiwalu oglądaliśmy jego Światło stulecia (Syndromes and a Century, 7. NH), Tropikalną gorączkę (Tropical Malady, 5. NH), Skrajne żądze (Blissfully Yours, 3. NH), Mekong Hotel (12. TNH).

Urodzony w 1970 w Bangkoku, Weerasethakul - niezależny reżyser filmowy, artysta, producent i promotor tajlandzkiego eksperymentalnego i niezależnego kina - wychował się w Khon Kaen w północno-wschodniej Tajlandii. Ukończył architekturę na tamtejszym uniwersytecie, a potem uzyskał dyplom magisterski z reżyserii w Stanach Zjednoczonych w "School of the Art Institute of Chicago". Rolę niezależnego filmowca wybrał już na początku swojej kariery we wczesnych latach 90. Obecnie jest uważany za jednego z najlepszych i najoryginalniejszych reżyserów w Tajlandii i na świecie. W 2004 roku Tropikalna gorączka zdobyła nagrodę jury na festiwalu w Cannes. Światło stulecia było pierwszym filmem z Tajlandii pokazywanym w międzynarodowym konkursie głównym festiwalu w Wenecji (2003). W 2010 roku jego Wujek Boonmee, który potrafi przywołać swoje poprzednie wcielenia (Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Lives, 2010) otrzymał Złotą Palmę w Cannes. Apichatpong cieszy się uznaniem nie tylko z powodu oryginalnych filmów fabularnych, ale też jako autor filmów krótkometrażowych i projektów artystycznych, które są pokazywane w galeriach sztuki na całym świecie. Jest pomysłodawcą i organizatorem festiwalu Film on the Rocks Yao Noi.