Agnieszka Szeffel, redaktorka stron internetowych festiwali MFF TNH i AFF oraz Kina Nowe Horyzonty, moderatorka naszego forum i profilu na facebooku poleca filmy z programu 13. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty:

Oglądam konkurs - sercem Nowych Horyzontów zawsze był konkurs, w tym roku wyjątkowy. Zapomnijcie o wzruszających "historyjkach", jakimi kino karmi Was w ciągu roku w regularnej dystrybucji. W tym programie nie ma "złych i dobrych filmów", pojęcie błędu traci swój sens. Dla mnie najważniejszą kategorią w konkursie nh staje się świadomość artystycznego gestu i jej konsekwencje. Próba sił, bardziej moich własnych. Czy potrafię rozwiązać zagadkę, którą przygotował dla mnie reżyser? Polecam wszystkie filmy z tegorocznego konkursu. 

Idę na Adelę... - i znowu Złota Palma otwiera festiwal, równie naturalistyczny zeszłoroczny Haneke nastroił buntowniczo - Miłość była dla mnie krzykiem w obronie wolności decydowania o własnym życiu i własnej śmierci. Miałam wrażenie, że większość widzów bezpiecznie przeszła obok tego filmu, zachwyciwszy się dozgonną miłością staruszków. Jestem ciekawa, jak będzie tym razem. Znowu o miłości? Do sprawy podchodzę sceptycznie.

Sieniawka - film z obrzeży, z samego pięknie zrujnowanego koniuszka mapy, ale to nie jest dokument. Młody Berlińczyk, Marcin Malaszczak nie opowiada o ludziach i miejscu, które pamięta z dzieciństwa (gdzieś w Polsce, gdzie żyją już tylko smoki), opowiada o stanie świadomości - zastanawiam się tylko, czyjej. Bo gada jak stary. Mamy jakieś w życiu nieliczne przygody, ale większość czasu i tak spędzamy w Sieniawce: w stanie permanentnego oczekiwania - na jakiś zwrot, może finał - który, jeżeli następuje, przynosi jedynie nostalgię.

Godziny otwarcia - ciekawa postać, Jem Cohen zwraca uwagę na fakt, że kategoria czasu, którą tak chętnie posługujemy się, porządkując rzeczywistość, jest względna. Rzeczy wydobyte z głębokiej przeszłości, okazują się o wiele bardziej współczesne od tych nowoczesnych. Zagląda więc do wiedeńskiego muzeum, w którym tętni realne życie. Buduje mosty pomiędzy sztuką a codziennością, przeszłością a teraźniejszością, używając do tego kameralnej historii spotkania właściwie bez znaczenia i konsekwencji - turystki i pracownika muzeum. Z udziałem malarstwa i chłodnego zimowego światła.

Centro Histórico - rozmiar nie ma znaczenia dla mistrzów. Miałam ostatnio okazję oglądać krótkie metraże realizowane w ramach południowokoreańskiego Jeonju Digital Project, filmy Costy, Greena, Denis, Kawase, Ratanaruanga, Guerína i innych, to wielka przygoda. Znani reżyserzy bawią się własnym stylem i ulubionymi wątkami, interpretując swoją obecność w konkretnym miejscu. Wychodzą z tego ładne filmy. Liczę na podobne spełnienie w zestawie Kaurismäki, Costa, Erice, de Oliveira.  

Pola X - romans z zaświatów, trochę legenda. Aktorzy, grający główne role w tym filmie - Guillaume Depardieu i Katia Golubeva - już nie żyją, a ich śmierci wydają się tajemnicze i absurdalne. Jednak pod powierzchnią ukrywa się tu coś jeszcze: nie do końca rozpoznany uczuciowy trójkąt Carax - Golubeva - Bartas (litewski reżyser, który również wystąpił w filmie). Wplątani w siebie artyści o niezwykle silnych osobowościach. Z nadzieją na retrospektywę Šarūnasa Bartasa podczas kolejnych edycji Nowych Horyzontów, traktuję ten film jak corpus delicti.   

Corpus Delicti - ponieważ recenzjami filmowymi i innymi tekstami o kinie z dobrym skutkiem można by mnie torturować, >wizualny esej< autorstwa Mikurdy i Woynarowskiego na temat twórczości Waleriana Borowczyka bardzo mnie interesuje. Polecam wykład performatywny autorów książki - 23.07, po seansie o godz. 10.15. Czy słowo stanie się obrazem?

White Epilepsy - Grandrieux czyli ekstaza i udręka, kino złożone z wysiłku percepcji, z hipnotycznych manipulacji światłem, czysty eksperyment, którego nigdzie poza festiwalem nie obejrzycie.

The Capsule - interdyscyplinarny dziewczęcy >projekt<, nakręcony na zlecenie Dakisa Jaonnaou i DESTE Foundation for Contemporary Art, łączy sztukę, modę (rozumianą jako rzeźba) i kino w służbie badań nad kobiecą tożsamością. Inspiracja siostrami Brontë, Bataillem, Buñuelm. W realizacji filmu wzięła udział  m.in. awangardowa dizajnerka Ying Gao z Montrealu i polska malarka Aleksandra Waliszewska, współautorka scenariusza. Brzmi intrygująco.

W imię... - moje pokolenie dzieci PRL-u, do którego należy Szumowska, łączy doświadczenie ideologicznej wojny polsko-polskiej, ale innej niż dzisiaj. To dzieciństwo pomiędzy dogmatem katolicyzmu a lewicowością, która przybiera postać nękającego >systemu<. Pomiędzy matką w kościele, a ojcem w partii. Co z tego doświadczenia może się dziasiaj urodzić, co przetrwało i jak? Jestem ciekawa. A do tego w tle znalazła się inspiracja jedną z ważniejszych książek, jakie ostatnio czytałam - Życiem i czasami Michaela K. Coetzeego.

Złota Dziesiątka Romana Gutka

Złota Dziesiątka Joanny Łapińskiej

Złota Dziesiątka Urszuli Śniegowskiej

Złota Dziesiątka Jana Topolskiego

Złota Dziesiątka Magdaleny Sztorc

Złota Dziesiątka Ewy Szabłowskiej

Złota Dziesiątka Jana Naszewskiego

Złota Dziesiątka Marcina Pieńkowskiego