Od czwartku do niedzieli - film debiutantki Domingi Sotomayor Castillo, laureat m.in. Grand Prix 12. MFF T-Mobile Nowe Horyzonty we Wrocławiu - wchodzi na ekrany polskich kin 10 maja 2013 (dystrybucja: Stowarzyszenie Nowe Horyzonty).

Od czwartku do niedzieli to chilijskie „kino drogi”, opowieść o rodzinie, która wyrusza na kilkudniową wakacyjną przejażdżkę, prawdopodobnie ostatnią w ich wspólnym życiu, zapowiadającą rozstanie. Na subtelną, osobistą historię, pięknie sfilmowaną przez Bárbarę Álvarez, składają się zwykłe czynności, rozmowy, codzienna bliskość, która jednak z minuty na minutę staje się coraz bardziej melancholijna, skazana na nieuchronny koniec. Odzwierciedleniem tego procesu jest przesuwający się za oknem, surowy chilijski krajobraz - wysuszony, prześwietlony słońcem, brunatno-piaskowy. Samochód sunie serpentynami szos, przecina szemrzące strumyki i kamienne dróżki między skałami, pokonuje pustynny płaskowyż. Otwarciu perspektywy nieustannie towarzyszy ciasnota wnętrza samochodu. Zderzają się w nim niewypowiedziane uczucia dwójki rodziców, oglądanych z tylnego siedzenia przez przeczuwające kryzys dzieci, pragnące zatrzymać czas.

Roman Gutek, dyrektor festiwalu komentował werdykt jurorów: To bardzo osobisty i bardzo otwarty film, każdy może być jego częścią. Film dotyka bezpośrednio nas i naszych osobistych relacji. A Joanna Łapińska, dyrektorka artystyczna Nowych Horyzontów dodawała: Historia pokazana jest w filmie bardzo delikatnie, bez wielkich emocji. Na tym właśnie polega siła tego kina. Subtelny sposób opowiadania okazuje się dużo mocniejszy niż wysokie tony, jakie znamy z wielu filmów mainstreamowych. To robi wrażenie. Bardzo cenię kino tak bliskie życiu.

Dominga Sotomayor Castillo, reżyserka: "W swoich filmach pokazuję różne wycinki codziennych sytuacji rodzinnych obserwowane z pewnym – wynikającym z filmowej formy – dystansem. Przyjęcie określonych punktów widzenia jest dla mnie ważniejsze niż sama fabuła. Myślę, że moje wspomnienia związane z tym, z jakiej perspektywy widziałam i słuchałam, kiedy byłam mała, stanowią najbardziej autobiograficzną część Od czwartku… - i to właśnie moje zmysłowe doznania sprawiły, że historia została pokazana tak, a nie inaczej. Jest coś organicznego, co każe mi wracać do przeszłości, by zanurzyć się w pewnych momentach, zapewne po to, by ocalić je od zapomnienia. Kiedy staje się to publiczne, czuję, że wyrażam mój sposób widzenia świata i mam nadzieję, że nie jest to jedynie grzebanie w mojej własnej przeszłości. Wierzę, że to, co staram się przedstawić, może wygenerować emocje i przypomnieć widzom ich własne ważne doświadczenia."

więcej o filmie i reżyserce