Only Lovers Left Alive reż. Jim Jarmusch (konkurs główny)

"Wampiryzm jest tu pozbawiony grozy. Stanowi poetycką konwencję, służy do stworzenia spektaklu, utrzymanego w rytmie właściwym kinu Jarmuscha od czasu debiutanckich Nieustających wakacji. (...) Być wampirem oznacza tu: żyć sztuką i mieć poczucie wiecznego nienasycenia. To jeden z rzadkich dziś filmów, który działając minimalnymi środkami, zostawia wieczny niedosyt, pozostaje otwarty. Działa muzycznie, wciąga do środka i sprawia, że chce się do niego wracać jak do ulubionej płyty." (Tadeusz Sobolewski, "Gazeta Wyborcza")

Les salauds reż. Claire Denis (Un Certain Regard)

"(...) intrygująco, mrocznie, tajemniczo. Zaskakujące samobójstwo, wykorzystywana seksualnie nastolatka, demoniczny bogacz z piękną, niezaspokojoną i przedmiotowo traktowaną żoną, a w końcu mężczyzna w typie wiecznego tułacza szukający zemsty za krzywdę bliskich, o których nie zna prawdy." (Katarzyna Wolanin, filmaster.pl)

"Francuska reżyserka miesza w swoim filmie porządki czasowe i perspektywy narracji, głównym bohaterem czyniąc marynarza Marco - mężczyznę z niejasną przeszłością, który na wieść o samobójczej śmierci krewnego wraca do domu. Tajemnicze losy jego bratanicy stanowią tu punkt wyjścia dla kolejnych niepokojących wydarzeń z pogranicza rzeczywistości i sennych wizji. Autorka Intruza zręcznie miesza oba porządki, malując na ekranie mroczne obrazy chwytające za gardło i długo po seansie zostające w głowie - jedne z tych, dla których warto przyjechać na canneński festiwal." (Magdalena Bartczak, portalfilmowy.pl)

La vie d’Adele reż. Abdellatif Kechiche (konkurs główny)

"La vie d’Adele przedstawia romantyczną, gorącą, młodzieńczą miłość nastolatki, która odkrywa dopiero w sobie seksualność, podąża za zmysłami, kocha bezgranicznie. Przeżywa krótki nieudany związek z kolegą z liceum, potem zakochuje się w starszej od siebie studentce akademii sztuk pięknej, aby na końcu poznać gorycz odrzucenia, upokorzenia, manipulacji. Kechiche buduje jej dramat dwutorowo, trochę jak w dokumencie, blisko twarzy i ciała bohaterki, wchodząc głęboko w jej intymny i duchowy świat. Sceny seksu są piękne lecz szokujące. Trwają bardzo długo niczego się w nich nie ukrywa. Z drugiej strony pokazuje dojrzewanie intelektualne, rozmowy i dyskusje o tym, co dla niej ważne. Z okruchów chwil zarejestrowanych w sypialni, z koleżankami w szkole, przy stole z rodzicami i przyjaciółmi układa się boleśnie szczery, prawdziwy obraz bezlitosnego wykorzystania seksualnego, współczesnej wrażliwości i emocjonalności." (Janusz Wróblewski, "Polityka")

For Those In Peril reż. Paul Wright (Tydzień Krytyki)

"Ten film spokojnie mógłby trafić do nowohoryzontowego konkursu. Debiutant z Wysp Brytyjskich na canneński Tydzień Krytyki przywiózł bowiem mozaikę obrazów składającą się na portret nastolatka z szkockiej wioski rybackiej, który jako jedyny przeżył katastrofę na morzu, czego wybaczyć mu nie może lokalna społeczność, a przede wszystkim bliscy pozostałych kilku ofiar. Poczucie winy na chłopaku zaczyna ciążyć tak mocno, że powoli odchodzi od zmysłów, szukając sposobu, jak wyciągnąć z morza również zaginionego w tym wypadku ukochanego brata. Paul Wright do klasycznej fabuły wplótł filmy z kamery z telefonu komórkowego czy kiepskiej jakości obrazy rodem ze zużytego VHS, ilustrując w ten sposób zagmatwany i zagubiony stan umysłu głównego bohatera, który rozpamiętuje nie tylko wypadek, ale też rodzinną przeszłość." (Katarzyna Wolanin, filmaster.pl)

Wenus w futrze reż. Roman Polański (konkurs główny)

"Wenus w futrze Romana Polańskiego, ostatni film wyświetlony w konkursie canneńskim, stanowił idealne podsumowanie festiwalu, na którym tematy okołogenderowe pojawiały się z regularnością miejskiego autobusu. Adaptacja sztuki Davida Ivesa – stanowiącej wariację na temat kultowego dzieła Sacher-Masocha, od którego zapożycza tytuł – obnaża płciowość jako maskaradę zafundowaną istotom ludzkim przez naturę, z kostiumami przyszytymi do ciał i przymusem uczestnictwa, od którego niepodobna się wykręcić." (Michał Oleszczyk, dwutygodnik.com)

The Missing Picture reż. Rithy Panh (Un Certain Regard)

"Ciekawostka z pogranicza kina dokumentalnego i animacji. Rithy Panh zabiera nas w osobistą, emocjonalną podróż do czasów panowania terroru Czerwonych Khmerów w rodzinnej Kambodży, kiedy to zginęło wielu jego bliskich. Niesamowita jest forma tego wspomnieniowego dzieła. Archiwalne, reżimowe filmy z tamtego czasu zostają uzupełnione o „brakujące obrazy” okrucieństwa i bestialstwa totalitarnych rządów Pol Pota, które Panh odtworzył za pomocą figurek z gliny, sfilmowanych statycznie, na specjalnie z tej okazji skonstruowanych makietach, opowiadając w ten sposób de facto całą tę przejmującą historię. Ogromna staranność tego dzieła oraz emocjonalna narracja zdradzają nie tylko ogromną determinację reżysera i wszystkich zaangażowanych w ten projekt, ale głównie szczerość i czystość ich intencji, czyli uchwycenia i przypomnienia bardzo mrocznego, bolesnego czasu w historii tamtego rejonu Azji." (Katarzyna Wolanin, filmaster.pl)