Złota Palma dla Farhadiego? pytają krytycy. Irańczyk Asghar Farhadi, reżyser Rozstania prezentuje w konkursie głównym festiwalu w Cannes swój pierwszy film, nakręcony poza Iranem - The Past.

"Skomplikowaną, pogmatwaną psychologicznie fabułę Przeszłości niełatwo streścić, gdyż wszystko polega na niuansach, nagłych zmianach punktów widzenia, dodawaniu okoliczności rzucających coraz to nowe światło na rodzinną tragedię. Polityczno-obyczajowo-prawny kontekst związany z islamem nie odgrywa większego znaczenia mimo, że sprawa dotyczy środowiska irańskich imigrantów mieszkających pod Paryżem. Do pewnego momentu wydaje się, że chodzi o traumę związaną z separacją i rozwodem. Potem dochodzą nowe fakty: skrywany romans, zdrady, nieudane samobójstwo oraz inne bolesne wydarzenia z przeszłości, które znacznie komplikują ustalenie prawdy i mnożą problemy. Zwłaszcza kto i za co ponosi ostatecznie odpowiedzialność. (...)

Podejmując temat miłości i lojalności oraz nierozwiązywalnych wyborów moralnych Farhadi niebezpiecznie zbliża się do konwencji statycznego, telewizyjnego melodramatu. Przekracza ją jednak bardzo szybko chłodną, zdystansowaną, niesentymentalną narracją. Oprócz perfekcyjnego scenariusza na słowa uznania zasługują znakomici aktorzy. Berenice Bejo (grała główną rolę w Artyście) błyszczy jako nerwowa, trapiona wątpliwościami matka dwóch córek, miotająca się pomiędzy dwoma kochającymi ją mężczyznami. Świetny jest wyciszony Tahar Rahim (Prorok) w roli jej kochanka, obciążającego się winą za nieudaną próbą samobójczą żony, w wyniku którego znajduje się ona w szpitalu w stanie śpiączki. Doskonale wywiązał się z niełatwego zadania Ali Masaffa. Gra wycofanego, introwertycznego, rozwodzącego się męża, pełniącego w filmie rolę negocjatora, starającego się pogodzić skłócone strony." (Janusz Wróblewski, "Polityka")

"Oddech wielkiej literatury czuje się w najwybitniejszym, jak dotąd, filmie konkursu: Przeszłości Irańczyka Asghara Farhadiego. Jedna z jego aktorek powiedziała na konferencji, że ten film kojarzy jej się z Kwartetem aleksandryjskim, powieściowym cyklem Lawrence'a Durrella, który można czytać z punktu widzenia każdej postaci, gdzie każda z nich ma swój własny punkt widzenia, swoją prawdę. Spotkanie tych prawd, proces nigdy nie skończony, wyznacza konstrukcję filmu.

Autor nagrodzonego w Berlinie Rozstania w Przeszłości, zrealizowanej całkowicie we Francji, dokonał ważnego kroku. Opowiadając historię małżeńskiego irańsko-francuskiego trójkąta, zerwał wreszcie z aluzyjnym kontekstem lokalnym. Pytanie: co powiedzą ajatollahowie i państwowa cenzura, nie ma już tu znaczenia i nie wpływa na ocenę filmu. Co nie znaczy, że Przeszłość nie ma żadnego wydźwięku politycznego: jego bohaterami są emigranci irańscy w Paryżu, ludzie świeccy, wolni." (Tadeusz Sobolewski, "Gazeta Wyborcza")

"Po sukcesie Rozstania i na wieść o tym, że kolejny film reżyser kręci już nie w Iranie, a we Francji, obawiałam się, że pójdzie w stronę kina łatwiejszego w odbiorze, że straci pazur. Nic takiego się nie stało. (...) Autor nie daje się ponieść intrydze, nie ucieka w stronę efekciarstwa. To dzieło perfekcyjnie zdyscyplinowane. Każdy element tego scenariusza, sposób, w jaki Farhadi rozwija postaci i reżyseruje aktorów, ma prowadzić ich w jednym kierunku. Jak najdalej od odpowiedzialności – tam bohaterowie Le passe najchętniej się chowają. Desperacko poszukują kogoś, na kogo barki mogliby zrzucić choć część ciężaru za zło, które wyrządzili." (Karolina Pasternak, stopklatka.pl)

"Najnowsze dzieło irańskiego reżysera porównałabym do tegorocznego laureata Złotego Niedźwiedzia - Pozycji dziecka. Ponieważ tym razem u Fahradiego nie ma jakiejś wielkiej tajemnicy, która znajduje rozwiązanie w takcie filmu, jest to po prostu doskonale zbudowana pod względem psychologii prosta historia o zwykłych ludziach, bliska estetyce współczesnego, rumuńskiego kina. Póki co, obstawiam nagrodę za reżyserię, mimo że to trochę powtórka z Rozstania." (Katarzyna Wolanin, filmaster.pl)