"Indywidualiści współczesnego kina latami wypracowują własny system niestandardowych praktyk, aby nakręcić film, wyróżniający się wśród tysięcy innych, jakie co roku trafiają do kin. Dziś nie wystarczy zaproponować oryginalną fabułę i wymyślną formę, czy też - bardziej ekstrawagancko - brak fabuły i anty-formę, ewentualnie brak fabuły i formę szczególnie wymyślną. Wielkie osobowości uciekają od rozwiązań organizacyjnych i produkcyjnych, wypracowanych przez przemysł filmowy, mających wprawdzie na celu usprawnienie procesu powstawania filmu, ale chcąc nie chcąc upodabniających go do innych produkcji z tej samej "taśmy". Szczególnie łatwo przychodzi to samoukom - takim jak Carlos Reygadas, którzy nie uczyli się w szkole filmowej, za to dysponują doświadczeniami z innych dziedzin. Ich ekipa składa się bardziej z entuzjastów iż specjalistów, zaś oni sami ignorują podstawowe zasady scenopisarstwa, zatrudniają aktorów nieprofesjonalnych i improwizują na każdym kroku. " (Piotr Kobus, "Kino")
"U Reygadasa dominuje emocjonalny chłód (...). Dystans. On sam twierdzi, że duchem czuje się bliższy kinu greckiemu i japońskiemu niż latynoamerykańskiemu. Podobnie jak Grecy i Japończycy na pierwszym miejscu stawia obraz. Fabuła nie jest dla niego kinem - kino to sztuka wizualna. Według niego dzisiejsze filmy są przegadane i coraz bardziej oddalają się od pierwotnej idei kina, za podstawę mającej ruchome obrazy. Jego bohaterowie mówią niewiele, bo to nie oni mają przemawiać do publiczności. To zadanie intensywnych i przemyślanych kadrów. Dlatego trzema najważniejszymi czynnikami dla Reygadasa są kolor, faktura i rytm ujęcia, które komponuje skrupulatnie przy pracy nad każdym kadrem. Zwłaszcza scena otwierająca i zamykająca, tworzące klamrę, zapadają w pamięć. Długie, kontemplacyjne, wymagające od widza cierpliwości już od początku sygnalizują, że film nie będzie łatwym i przyjemnym doświadczeniem." (Urszula Lipińska, stopklatka.pl)
"W świadomości widzów kino meksykańskie zapisało się dzięki dynamicznemu stylowi Alejandro Gonzáleza Iñárritu, który w tandemie ze swoim wiernym scenarzystą Guillermo Arriagą tworzy spektakularne filmy, reprezentujące obecny w meksykańskiej kulturze żywioł hiszpański. Jeżeli wierzyć Octavio Pazowi, autorowi książki do dziś polecanej jako źródło wiedzy o Meksyku (powstała w latach 50.), żywioł wylewny i otwarty, witalny, afirmatywny i olśniewający, namiętny i historyzujący - tradycyjnie hiszpański - zawsze znajdował się w opozycji do tego, co rdzennie meksykańskie. Lektura Labiryntu samotności przynosi wiele niespodzianek, z którymi mierzy się utrwalony latynoski stereotyp. „Człowiek, powiada nam Meksykanin - pisze Octavio Paz - jest istotą złożoną, a dobro i zło mieszają się subtelnie w jego duszy. Zamiast posługiwać się syntezą, wprowadza analizę: bohater staje się problemem”. Melancholijny stoicyzm, kurtuazja i skromność, upodobanie do Formy – w te cechy obrasta Meksykanin. Otwarcie się jest dla niego słabością albo zdradą. Wydaje się, że na tym opozycyjnym wobec „hiszpańskiego” biegunie kultury i kina meksykańskiego znalazł się właśnie Carlos Reygadas." (Agnieszka Szeffel, moje opinie.pl)
Carlos Reygadas urodził się w 1971 roku w Meksyku. Studiował prawo na Uniwersytecie Meksykańskim i w Londynie. Zanim został najoryginalniejszym meksykańskim reżyserem, pracował jako dyplomata, specjalizował się w dziedzinie konfliktów zbrojnych w ONZ. W 1997 roku wziął udział w konkursie filmowym w Belgii, gdzie zaprezentował swój pierwszy film krótkometrażowy, Maxhumain. Sławę zyskał dzięki dwóm filmom pełnometrażowym: Japón i Bitwie w niebie. Po obsypanym nagrodami Japón, historii mężczyzny, który jedzie na prowincję, by popełnić samobójstwo, jego drugi film został przyjęty przez publiczność canneńską owacją na stojąco. Bohaterem Bitwy w niebie jest Metys z Mexico City, zakochany w córce swojego pracodawcy. Akcję Cichego świetła Reygadas umieszcza w społeczności północnomeksykańskich menonitów.
Filmografia:
1997 Maxhumain (kr.m.)
2002 Japón
2005 Bitwa w niebie / Batalla en el Cielo / Battle in Heaven
2007 Ciche światło / Stellet Licht / Silent Light
2010 Revolución (Este es mi reino)
2012 Post Tenebras Lux (w przygotowaniu)